"อัยการ" แนะ ชายถูกหลอกแต่ง ฟ้องแพ่งเรียกสินสอดคืนได้ คดีเข้าข่ายฉ้อโกง

            9 ก.ย.60 นายธนกฤต วรธนัชชากุล อัยการจังหวัดประจำสำนักงานอัยการสุงสุด กล่าวถึงข้อกฎหมายกรณีสื่อมวลชนเสนอข่าว น.ส.จริยาภรณ์ บัวใหญ่ หลอกชายหนุ่มสิบกว่าราย ให้แต่งงานแล้วหอบเงินค่าสินสอดหลบหนีไปหลังจากเข้าพิธีแต่งงานว่า หากข้อเท็จจริงเป็นไปตามที่สื่อเสนอข่าว ก็แสดงให้เห็นถึงพฤติการณ์ของน.ส.จริยาภรณ์ ที่มีเจตนาทุจริตหลอกลวงฝ่ายชายด้วยการเอาความเท็จมากล่าวให้หลงเชื่อว่าจะอยู่กินฉันท์สามีภริยากับฝ่ายชาย  เพื่อหลอกลวงเอาทรัพย์สินจำนวนมาก หรือที่เรียกกันตามประเพณีนิยมว่า "ค่าสินสอด" จนฝ่ายชายหลงเชื่อเอาสินสอดมามอบให้กับน.ส.จริยาภรณ์เพื่อจัดพิธีแต่งงาน โดยไม่ได้มีเจตนาที่จะอยู่กินฉันสามีภริยากับฝ่ายชาย ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1461 มาตั้งแต่ต้น เพราะปกติแล้วไม่มีหญิงคนไหนที่จะแต่งงานกับชายจำนวนหลายๆ คน ในเวลาติดๆ ไล่เลี่ยกัน การกระทำของน.ส.จริยาภรณ์จึงเข้าข่ายเป็นการกระทำความผิดฐานฉ้อโกง ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 341

           "ฝ่ายชายที่ถูกหลอกลวง มีข้อควรต้องระวังว่าการกระทำความผิดฐานฉ้อโกงเป็นความผิดต่อส่วนตัวหรือความผิดอันยอมความได้ ไม่ใช่ความผิดอาญาแผ่นดิน ผู้เสียหายจึงต้องแจ้งความร้องทุกข์ภายใน 3 เดือนนับแต่วันที่รู้เรื่องความผิดและรู้ตัวผู้กระทำความผิด ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 96 มิฉะนั้น คดีเป็นอันขาดอายุความ หากผู้เสียหายไม่แจ้งความร้องทุกข์ ผู้เสียหายก็ต้องฟ้องคดีต่อศาลภายในกำหนดเวลา 3 เดือนตามที่กล่าวมาเช่นกัน มิฉะนั้น ถือว่าคดีขาดอายุความ" นายธนกฤต กล่าวอธิบายกฎหมาย

             นายธนกฤต กล่าวถึงกรณีของ น.ส.จริยาภรณ์ อีกว่า จากข้อเท็จจริงที่ปรากฏตามสื่อคดีนี้เหตุเกิดตั้งแต่หลายปีที่ผ่านมาจนถึงปัจจุบัน ชายที่ถูกหลอกลวงบางรายอาจไม่ได้เข้าแจ้งความร้องทุกข์ หรือไม่ได้ฟ้องคดีอาญาภายในกำหนดอายุความ ทำให้คดีอาญาของฝ่ายชายบางรายขาดอายุความไปแล้ว อย่างไรก็ตามการที่ฝ่ายชายไม่ได้แจ้งความร้องทุกข์หรือไม่ได้ฟ้องคดีอาญาภายในกำหนดดังกล่าวนั้นก็ไม่ตัดสิทธิฝ่ายชายที่จะฟ้องคดีแพ่งเรียกร้องเอาสินสอดหรือทรัพย์สิน คืน รวมทั้งค่าเสียหายได้ภายในอายุความตามที่กฎหมายกำหนด เพราะเป็นการกระทำละเมิดในทางแพ่งด้วย

            สำหรับคดีที่ยังไม่ขาดอายุความและอัยการเป็นโจทก์ฟ้องหากปรากฏข้อเท็จจริงว่าฝ่ายชายยังไม่ได้ทรัพย์สินที่หลอกลวงไปคืน อัยการจะขอไปในฟ้องให้ฝ่ายหญิงคืนทรัพย์สินหรือใช้ราคาทรัพย์สินที่ถูกหลอกลวงไปในการกระทำความผิดฐานฉ้อโกงให้แก่ฝ่ายชายที่เป็นผู้เสียหายด้วย ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 43 ส่วนค่าเสียหายที่เกิดขึ้นนอกเหนือไปจากทรัพย์สินที่ถูกหลอกลวงนั้น อัยการไม่มีอำนาจร้องขอต่อศาลให้ฝ่ายหญิงชดใช้ได้ ฝ่ายชายที่เป็นผู้เสียหาย ต้องมายื่นคำร้องต่อศาลร่วมในคดีที่อัยการเป็นโจทก์ฟ้องเพื่อขอให้จำเลยชดใช้ค่าสินไหมทดแทนความเสียหายตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 44/1 ซึ่งเป็นบทบัญญัติคุ้มครองสิทธิให้ผู้เสียหายได้รับการเยียวยาความเสียหายทางแพ่ง ที่กำหนดให้ผู้เสียหายเป็นโจทก์ในคดีส่วนแพ่งและมีสิทธิเรียกร้องเอาค่าเสียหายทางแพ่งได้ในคดีอาญาโดยไม่ต้องไปฟ้องเป็นคดีแพ่งต่างหาก ซึ่งผู้เสียหายจะได้รับยกเว้นค่าธรรมเนียมศาลด้วยตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 253 

           คดีนี้เป็นการกระทำความผิดที่ฝ่ายชายจำนวนหลายรายถูกหลอกลวง คนละวัน คนละเวลา จำนวนเงินที่ถูกหลอกลวงก็แตกต่างกัน ความผิดที่กระทำต่อฝ่ายชายที่เป็นผู้เสียหายแต่ละรายจึงเป็นการกระทำที่แยกจากกันได้ และจึงเป็นการกระทำความผิดฐานฉ้อโกงหลายกรรมต่างกัน ไม่ใช่เป็นการกระทำความผิดกรรมเดียว หากศาลพิพากษาว่ามีความผิดก็ต้องเรียงกระทงลงโทษไป

             นายธนกฤต กล่าวอีกว่า เรื่องลักษณะนี้ยังไม่เคยมีคำพิพากษาศาลฎีกาวินิจฉัยมาก่อน คงมีแต่คำชี้ขาดความเห็นแย้งของอัยการสูงสุดที่ 148/2550 ที่เคยวินิจฉัยเรื่องที่มีข้อเท็จจริงใกล้เคียงกันกับเรื่องนี้ ซึ่งเป็นคดีที่เกิดขึ้นในท้องที่สน.พระโขนง เมื่อปี 2549 โดยฝ่ายชายซึ่งสมรสแล้วได้เข้ามาติดต่อและตีสนิทกับฝ่ายหญิงที่เป็นผู้เสียหายในทางชู้สาว หลังจากนั้นเดือนเศษ ฝ่ายชายได้ขอแต่งงานกับฝ่ายหญิงและขอเงินกับสร้อยคอทองคำจากฝ่ายหญิงไป โดยอ้างว่าจะนำไปใช้จัดงานหมั้นและงานแต่งงาน แต่เมื่อถึงกำหนดจัดงานฝ่ายชายหลบหนีไปและไม่สามารถติดต่อได้อีก 

             ซึ่งอัยการสูงสุด มีคำวินิจฉัยว่า พฤติการณ์ของผู้ต้องหา ไม่ใช่เป็นเพียงการให้คำมั่นว่าจะจัดงานหมั้นและงานแต่งงานแล้วไม่ปฏิบัติตามคำมั่น แต่มีเจตนาหลอกลวงฝ่ายหญิงให้หลงเชื่อว่าจะมีการหมั้นและการแต่งงาน จนฝ่ายหญิงมอบทรัพย์สินให้แก่ฝ่ายชายไป ฝ่ายชายไม่มีเจตนาที่จะหมั้นและแต่งงานกับฝ่ายหญิงมาตั้งแต่ต้น อัยการสูงสุดจึงมีคำชี้ขาดสั่งฟ้องฝ่ายชายในความผิดฐานฉ้อโกง แต่คดีดังกล่าวนั้นขาดอายุความไปแล้วเนื่องจากผู้ต้องหาหลบหนีไม่สามารถนำตัวผู้ต้องหามาฟ้องต่อศาลได้ภายในกำหนดอายุความ 10 ปี