8 ปี บทเรียน อริสมันต์และพวก ล้มประชุมสุดยอดผู้นำอาเซียน

เค้าลางของความวุ่นวายเริ่มต้นในวันที่ 10 เมษายน กลุ่ม นปช. เริ่มรวมตัวกันเพื่อมุ่งหน้าไปยังโรงแรมรอยัล คลิฟ บีช รีสอร์ท เมืองพัทยา ซึ่งเป็นสถานที่จัดงานประชุมสุดยอดอาเซียนซึ่งไทยเป็นเจ้าภาพ โดยแกนนำคนสำคัญในครั้งนั้นที่นำมวลชนบุกไปคืออดีต ส.ส. พรรคเพื่อไทย อริสมันต์ พงษ์เรืองรอง แม้ว่าจะมีความพยายามสกัดกั้นเพื่อไม่ให้มีเกิดการชุมนุมขึ้นได้ตลอดเส้นทาง แต่กำลังของมวลชนก็มากเกินไปที่เจ้าหน้าที่จะควบคุม จนสุดท้ายกลุ่มมวลชนคนเสื้อแดงก็สามารถปักหลังชุมนุมที่หน้าโรงแรมได้สำเร็จ

เป้าหมายแรกของกลุ่ม นปช. ซึ่งนำโดยอริสมันต์คือขอเข้าไปยื่นหนังสือประท้วงรัฐบาลต่อผู้แทนของสำนักเลขาธิการอาเซียน แม้การเคลื่อนไหวจะจบลงโดยที่ทุกคนโล่งใจว่าทุกอย่างอาจจะจบลงด้วยดี และการประชุมสุดยอดอาเซียนจะยังคงดำเนินต่อไปได้ด้วยดี

หากแต่ช่วงหัวค่ำวันนั้น สัญญาณของความรุนแรงกลับทวีขึ้นเป็นเท่าตัว เมื่ออดีตนายกฯ ทักษิณ ชินวัตร ส่งเสียงสายตรงมาจากต่างประเทศ ประกาศกร้าวในน้ำเสียงขึงขัง ประเด็นสำคัญคือ "ยังไม่พอใจ" การเคลื่อนไหวของ นปช. ครั้งนี้ พูดชัดๆว่าจะยอมแพ้ไม่ได้ พร้อมเรียกร้องให้มวลชนคนเสื้อแดงไปสมบทกำลังที่พัทยาโดยด่วน คีย์เวิร์คของอดีตนายกฯค่ำคืนนั้นคือคำว่า "ผมแพ้ไม่ได้"

แน่นอนว่าพลังจากคำพูดของอดีตนายกฯคนไกลบ้านสร้างแรงกระเพื่อมให้กับสถานการณ์ได้ไม่น้อย
วันรุ่งขึ้น 11 เมษายน การเผด็จศึกก็เกิดขึ้น เริ่มต้นตั้งแต่ช่วงเช้า กลุ่มรถแท็กซี่หลายคันปิดถนนหน้าทางขึ้นโรงแรมก่อนระดมพลเข้าไปสมทบกำลังหลักที่หน้าทางเข้า ขณะเดียวกัน ยังมีการปะทะกันระหว่าง นปช. และกลุ่มคนเสื้อน้ำเงินที่อยู่ฝ่ายสนับสนุนรัฐบาลประชาธิปัตย์จนมีผู้ได้รับบาดเจ็บหลายราย

สถานการณ์เข้มข้นอย่างต่อเนื่องเมื่อเข้าสู่ช่วงเที่ยง นปช. เชื่อว่าการปะทะกันในตอนเช้ามีรัฐบาลเป็นผู้อยู่เบื้องหลัง จึงยกระดับข้อเรียกร้องให้รัฐบาลยุติการประชุมอาเซียนในทันที พร้อมให้นายกรัฐมนตรีลาออกจากตำแหน่งเพื่อแสดงความรับผิดชอบ

หลังจากข้อเสนอไม่ถูกตอบรับ วินาทีแห่งประวัติศาสตร์จึงเกิดขึ้น เวลา 13.15 น. มวลชนคนเสื้อแดงตัดสินใจบุกเข้าไปในโรงแรม ยึดล็อบบี้และห้องแถลงข่าว การประชุมสุดยอดผู้นำอาเซียนที่ไทยเป็นเจ้าภาพเดินทางมาถึงจุดจบ ผู้นำอาเซียนหลายคนต้องรีบหนีออกจากโรงแรมในทันที ขณะที่รัฐบาลประกาศใช้ พ.ร.ก.ฉุกเฉิน ในเมืองพัทยาเป็นพื้นที่อันตรายขั้นร้ายแรง

ถึงแม้หลังจากนั้น เจ้าหน้าที่จะสามารถควบคุมสถานการณ์ได้ในระดับหนึ่ง หากแต่ภาพลักษณ์ของประเทศก็เสียหายไปอย่างย่อยยับ ไม่ว่าเหตุผลจะมาจากการชุมนุมของมวลชนที่สุดโต่ง หรือการควบคุมสถานการณ์ที่ไร้ประสิทธิภาพของรัฐบาลก็ตาม