คม-ชัด-ลึก : บทสรุป แม่ค้าทุเรียนเลี้ยงลูกนักร้อง 20 ปี ยังไม่มารับ
จากกรณีผู้เป็นแม่ได้นำ แบงค์ จันทร์ศรีทอง ไปฝากให้แม่ค้าขายทุเรียนเลี้ยง จากนั้นแม่ก็เงียบหายไป ไม่กลับมารับลูกคืน เป็นเวลากว่า 20 ปีที่ผ่านมา ส่งผลให้เด็กชายคนดังกล่าวไม่สามารถขอทำบัตรประจำตัวประชาชนได้ แม้แต่เรียนหนังสือจบชั้น ม.3 แล้วก็ไม่สามารถขอวุฒิการศึกษาได้ ไปสมัครงานก็ไม่ได้ ต่อมามีผู้ออกมาแสดงตัวว่าเป็นยายตัวจริง พร้อมอธิบายเหตุผลว่า ทำไมแม่ไม่ไปรับ เป็นเพราะเธอเสียชีวิตไปแล้ว ล่าสุด แบงค์ ได้ทำบัตรประชาชนแล้ว
แบงค์ สร้อยศรีทอง กล่าวว่า นับตั้งแต่ดำเนินการเรื่องขอบัตรประชาชน ต้องใช้เวลาประมาณ 1 เดือน ได้รับเมื่อวันอังคารที่ 26 กรกฎาคม ที่ผ่านมา วันนั้นน้านิดโทรศัพท์มาบอกว่า ให้อาบน้ำแต่งตัว จะพาไปทำบัตร ผมยังไม่เชื่อ จนกระทั่งน้านิดพาไปทำจริงๆ
เมื่อไปถึงเทศบาล ทางเจ้าหน้าที่ก็ให้แม่นอม น้านิด เจ้าของบ้านเซ็นยืนยันว่าให้นำชื่อผมเข้าไปอยู่ในบ้านเลขที่เขา ยายก็เซ็นยืนยันให้ใช้นามสกุล แม่นอมเซ็นว่าเป็นผู้เลี้ยงดูผมมาจริง หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่ก็ให้สแกนนิ้วมือ ขณะที่เจ้าหน้าที่ตรวจสอบข้อมูล ปรากฏว่า ข้อมูลในคอมพิวเตอร์แจ้งว่า ทางเพชรบูรณ์ยังไม่จำหน่ายออกจากที่เคยขึ้นทะเบียนว่า เป็นผู้ที่ไม่มีในทะเบียนราษฎร์ ก็ต้องรอให้เจ้าหน้าที่ประสานงานกับทางเพชรบูรณ์ ซึ่งรออยู่ประมาณ 1 ชั่วโมงกว่าๆ ระหว่างที่่รอก็รอด้วยความกระวนกระวายใจ แต่ในที่สุดก็ได้ทำบัตรประชาชน
ตอนที่ได้รับบัตรประชาชน ดีใจมาก ผมเป็นคนไทยแล้ว
หลังจากได้รับบัตรประชาชนแล้ว ผมก็จะอยู่กับแม่นอม ช่วยแม่นอมขายของต่อไป และอาจจะไปเรียนต่อที่ กศน. นอกจากนี้จะให้น้านิดพาไปขึ้นทะเบียนทหาร เมื่อถึงเวลาก็จะไปเกณฑ์ทหาร หลังจากนั้นจะบวชให้แม่
กรณีที่คุณยายบอกว่า แม่แบงค์เคยเล่าว่า แบงค์มีพี่น้องฝาแฝด ถ้าเป็นไปได้ก็อยากพบกับคู่แฝด
ประนอม ไพรอนันต์ ผู้เลี้ยงดูน้องแบงค์ กล่าวว่า วันนั้นเขาสองคนมารับให้ไปด้วย ขณะนั้นกำลังขายของอยู่ เมื่อไปถึงก็ต้องรอข้อมูลจากทางเพชรบูรณ์ แต่แบงค์ก็ทำได้ในวันนั้น ดีใจมาก ทุกคนดีใจที่หลานชายเป็นคนไทยโดยสมบูรณ์ ไปสมัครงานได้
ย้อนกลับไปเมื่อ 22 ปีที่ผ่านมา ยังนึกถึงคำพูดของแม่ของแบงค์ได้ว่า เขาบอกว่าชื่อหน่อย เป็นนักร้อง พอดิฉันถามว่าจะให้เดือนละเท่าไหร่ค่าเลี้ยงแบงค์ เขาก็บอกว่า จะให้ 2,500 บาท แต่เขาให้มารวมแล้ว 400 บาท ตอนนั้นเขาสวย อุ้มลูก 1 เดือน อีกมือถือตะกร้า มีอุปกรณ์เด็กอ่อนมาส่งให้
หลังจากผ่านไปหลายเดือน เขาก็ไม่ติดต่อ ย้ายที่พัก ย้ายที่ทำงาน ร้านที่เขาเคยร้องเพลงก็ไปตามหาแต่ไม่เจอ จนกระทั่งร้านปิดกิจการไป ตอนแรกก็คิดว่า หากใครต้องการเด็กไปเลี้ยงก็จะยกให้ แต่แฟนดิฉันก็บอกให้เลี้ยงไว้
เมื่อถึงเวลาเข้าเรียน ก็พยายามที่จะพาแบงค์ไปฝากเข้าเรียน แต่ก็ไม่มีเอกสาร อย่างไรก็ตาม มีโรงเรียนที่รับแบงค์เข้าเรียนจนกระทั่งจบ แต่ทางโรงเรียนไม่สามารถออกใบรับรองวุฒิการศึกษาได้ ได้มาแต่ผลการเรียน ที่ผ่านมาเวลาแบงค์ไปสมัครงาน ก็จะบอกกับแบงค์ว่า อย่าบอกใครนะว่า ไม่มีบัตร ไม่มีเอกสารแสดงตัวตน
ตลอดเวลาที่เลี้ยงแบงค์ไม่ได้เกิดความท้อใจแต่อย่างใด มีอย่างไรก็กินด้วยกันอย่างนั้น พอแบงค์โตเขาก็ช่วยค้าขาย ขายมะขามเทศบ้าง ขนุนบ้าง
ตอนที่แม่ของแบงค์อุ้มลูกมาให้นั้น มีสายข้อมือระบุว่าชื่อ แบงค์ ผูกติดมาด้วย
ฉลาด นางคำปักดี คุณยายน้องแบงค์ กล่าวว่า นามสกุลสร้อยศรีทอง เป็นนามสกุลของทางแม่ของแบงค์ ก่อนหน้านี้ต้องเดินทางจากเพชรบูรณ์มาที่ จ.ชลบุรี รวมแล้ว 4 ครั้ง เพื่อให้ข้อมูลต่างๆ แก่เจ้าหน้าที่ เพื่อที่หลานชายจะได้มีบัตรประชาชนเหมือนคนอื่นๆ ซึ่งข้อมูลต่างๆ ที่ให้แก่เจ้าหน้าที่นั้นเป็นเรื่องจริง ไม่โกหก เจ้าหน้าที่ไม่ได้ถามเพียงครั้งเดียว ถามหลายรอบ หลากหลายคำถาม
พอรู้ข่าวแบงค์ ก็เชื่อว่า แบงค์เป็นหลาน เพราะลูกสาวที่เป็นแม่ของแบงค์เคยเล่าให้ฟังตอนที่ไปหาที่เพชรบูรณ์ว่า เขาไปร้องเพลงที่ชลบุรี ตอนนั้นท้อง 3 เดือน จากนั้นก็เงียบไปประมาณ 9 ปี เกือบ 10 ปี เขาถึงได้กลับมาหาอีกครั้ง ดิฉันก็ถามว่า ลูกอยู่ไหน เขาก็บอกว่า จ้างเขาเลี้ยงไว้ที่ชลบุรี ตั้งแต่อายุ 1 เดือน ให้เงินคนเลี้ยงไว้ 400 บาท แล้วก็ไม่เคยไปหาลูกเลย ตอนเอาไปจ้างเลี้ยงก็อุ้มลูก หิ้วตะกร้าไปให้คนรับจ้างเลี้ยง เขาบอกด้วยว่า ขณะนั้นลูกอายุเท่าไหร่
