การบริการของพวกเขา ไม่ต่างกับเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลของรัฐหรือเอกชนทั่วไป ให้ความเอาใจใส่ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ใช้คำพูดที่ไพเราะ และยังชวนผู้ป่วยพูดคุยระหว่างอุ้มขึ้นเตียง บางคนก็วิ่งหน้าตั้ง รีบไปเอารถเข็นมารับผู้ป่วยที่ไม่อยากขึ้นเตียง
ผู้ป่วยที่รักษาตัวส่วนมากจะมากับครอบครัว ทหาร หน่วยนี้ปฎิบัติตัว เหมือนกับว่าตน เป็นหนึ่งในครอบครัวของผู้ป่วยเสียเอง เสียงขอบคุณเบาๆ จากญาติผู้ป่วย คงเป็นรางวัลทางความรู้สึก และมีค่าทางจิตใจ ที่จะทำให้ทหารเหล่านี้มีกำลังใจที่จะปฎิบัติหน้าที่เพื่อประชาชนต่อไป