อาการ "ตรรกะเพี้ยนเฉียบพลัน" กำลังนำไปสู่สังคมล่มสลาย

รับของโจร ถูกจับได้ แล้วส่งคืน ไม่ถือว่าเป็นความผิดนี่คือตรรกะของคนในสังคมไทยบางกลุ่ม ไม่ว่าจะเป็นฆราวาสหรือสงฆ์ ไม่ว่าจะเป็นแวดวงการเมืองหรือธุรกิจค่านิยมระดับเดียวกับคนที่บอกว่าคนโกงแล้วอ้างว่า "ไม่เจตนา" หรือ "บกพร่องโดยสุจริต"เป็นนักการเมืองหรือคนมีตำแหน่งแห่งหนในสังคม เมื่อถูกจับได้ว่าโกง แต่มีอิทธิพลบารมีหรือสามารถวิ่งเต้นจนรอดได้ก็จะสามารถเดินอย่างองอาจในสังคม และเผลอ ๆ ก็จะยังมีคนกราบไหว้บูชามากขึ้นด้วยซ้ำเพราะถ้าโกงแล้วถูกจับได้ แต่ไม่ต้องรับผิดเป็นปรากฏการณ์ที่บางคนเห็นว่าเป็นความสามารถพิเศษ คนธรรมดาสามัญทำไม่ได้ ต้องเป็นคนมีความเก่งกาจสามารถมีบารมีเท่านั้นที่จะอยู่ในสถานะที่จะหลุดรอดจากกฎหมายและการลงโทษต่อไปถ้าเป็นพระ ก็อาจถูกตัดสินว่าไม่ต้องอาบัติปาราชิก ยืนยันความมีอิทธิพลบารมี และยังเป็นที่นับหน้าถือตาเคารพยกย่องในคนบางเหล่าบางหมู่ได้นี่คือสภาวะเน่าเฟะของสังคมไทยที่เป็นสาเหตุแห่งความเสื่อม และทำให้เราตกอยู่ในภาวะความขัดแย้งและล่มสลาย เพราะระดับศีลธรรมจรรยาตกต่ำเสื่อมทราม นอกจากจะไร้สำนึกส่วนตัวแล้ว ก็ยังแอบอ้างเอามาตรฐานต่ำเตี้ยมาเป็นข้ออ้างเพื่อจะกระทำความผิดต่อเนื่องเชื่อได้อย่างมั่นเหมาะว่าทุกกรณีที่อ้างเรื่อง บกพร่องโดยสุจริต หรือ รับของโจรโดยไม่มีเจตนา นั้นหากตรวจสอบกันให้ถึงที่สุดแล้วจะพบประเด็นเรื่องการ ทับซ้อนของผลประโยชน์ หรือ conflict of interest ของกลุ่มต่าง ๆ ที่เกี่ยวโยงกัน โดยมีบรรทัดสุดท้ายคือการแบ่งปันผลประโชน์ที่ไม่เป็นธรรมกับสังคมส่วนอื่น ๆ ที่เหลือนั่นแปลว่าเป็นผลประโยชน์ที่เบียดเบียนจากสาธารณะ หรือของส่วนกลาง หรือของผู้อื่นมาแบ่งปันกันในหมู่คนที่มีตำแหน่งหรือมีอำนาจโดยอาศัยการตีความกติกาแบบเข้าข้างตนเองอย่างไร้ยางอายและขาดความสำนึกต่อความรับผิดชอบของตนอย่างปฏิเสธไม่ได้เป็นการตีความกฎเกณฑ์กติกาแบบศรีธนญชัยที่ได้กลายเป็นแบบแผนปฏิบัติของผู้มีอำนาจและบารมีในสังคมไทยเพื่อให้ตนและพรรคพวกสามารถกระทำการฉ้อฉลโกงกินและเบียดบังผลประโยชน์ของคนส่วนใหญ่มาเป็นของตนและพรรคพวกอย่างไร้ยางอายเป็นหน้าที่ของคนไทยในฐานะเป็นสมาชิกร่วมของสังคมนี้ที่จะต้องลุกขึ้นแสดงจุดยืนไม่ยอมรับ ไม่ยอมร่วมสังฆกรรม และไม่ยอมมีส่วนร่วมกับกิจกรรมของคนเหล่านี้อย่างเปิดเผยและชัดเจน เพราะหากทุกคนยังถือว่าเรื่องเลวร้ายเช่นนี้ไม่เกี่ยวกับตน หรือมีทัศนคติ ธุระไม่ใช่ เพราะไม่ได้มากระทบชีวิตของตนเองแล้วไซร้, วันหนึ่งข้างหน้าในเร็ว ๆ นี้สังคมไทยก็จะผุกร่อนถึงจุดล่มสลายต่อหน้าต่อตาถึงจุดนั้นก็จะไม่มีใครสามารถอยู่รอดปลอดภัยใช้ชีวิตร่วมกันในสังคมนี้ได้อีกต่อไปเพราะปรากฎการณ์ "ตรรกะเพี้ยนเฉียบพลัน" อย่างนี้เป็นมะเร็งร้ายที่ไม่เพียงแต่ทำลายอวัยวะบางส่วนของสังคมเท่านั้น แต่จะลามไปทำร้ายทุกภาคส่วนจนไม่มีใครรอดได้เลยแม้แต่คนเดียวกว่าจะรู้ตัวอีกทีว่าบ้านเมืองล่มสลาย ก็สายไปเสียแล้ว