"ซูโม่ตู้" เสนอปฏิรูปประเทศ ด้วยระบบพอเพียงธิปไตย-พอเพียงนิยม

ศูนย์รับฟังความคิดเห็น สภาปฏิรูปแห่งชาติ (สปช.)  ได้สรุปข้อมูลสถิติการรับฟังความคิดเห็นเกี่ยวกับการปฏิรูปประเทศและการจัดทำร่างรัฐธรรมนูญ ระหว่างวันที่ 17 - 20 พ.ย. 2557 ใน 8 ช่องทาง อาทิ ทางจดหมาย ที่ตู้ปณ.999  ปณฝ.รัฐสภา กรุงเทพฯ 10305 และไปรษณีย์ทั่วไป, จดหมายอิเล็คทรอนิกส์ (อีเมล์) ที่ [email protected] , เฟซบุ๊คแฟนเพจ ชื่อ ศูนย์รับฟังความเห็นสภาปฏิรูปแห่งชาติ , เว็ปไซต์ ที่ www.parliament.go.th/publicopinion  พบว่ามีประชาชนมายื่นข้อเสนอแนะและความเห็นเกี่ยวกับการปฏิรูป และการยกร่างรัฐธรรมนูญ รวมทั้งสิ้น  128 ความเห็นเกี่ยวกับการปฏิรูป จำนวน 114 ความเห็นและเกี่ยวกับการยกร่างรัฐธรรมนูญ จำนวน 14 ความเห็น ทั้งนี้ข้อเสนอแนะดังกล่าวทางเจ้าหน้าที่ศูนย์รับฟังความเห็นจะมีการรวบรวมและส่งต่อไปยังกรรมาธิการที่เกี่ยวข้องให้พิจารณาต่อไป        ผู้สื่อข่าวรายงานถึงการเสนอความเห็นผ่านเฟซบุ๊คแฟนเพจ ที่น่าสนใจ  อาทิ นายจรัสพงษ์ สุรัสวดี หรือ ซูโม่ตู้ นักเขียนบท นักพูด และนักแสดง เสนอเกี่ยวกับการปกครอง โดยระบอบพอเพียงธิปไตย   ได้แก่ 1.ผู้มีอำนาจมีเพียงหน้าที่ ไม่มีอำนาจ เพื่อป้องกันไม่ให้โกงกิน, 2.ไม่บังคับให้สังกัดพรรค เหมือนกับ ส.ว. เพื่อป้องกันไม่ให้มีผลประโยชน์ของพรรคพวก, 3.ไม่มีนายกรัฐมนตรี แต่ให้ประธานสภาผู้แทนราษฎร ปฏิบัติหน้าที่แทนนายกฯ, ไม่มีรัฐมนตรี แต่ให้มีคณะกรรมาธิการกระทรวงๆ ละ 20 คน ผ่านการแต่งตั้งโดยสภาผู้แทนราษฎร โดยมีประธานคณะกรรมาธิการกระทรวง ทำหน้าที่แทนรัฐมนตรีกระทรวง เพื่อควบคุมและรายงานความผิดของข้าราชการต่อสภาเท่านั้น โดยไม่มีอำนาจโยกย้าย แต่งตั้ง หรืออนุมัติงบประมาณ, 5.ผู้สมัครรับเลือกตั้ง ส.ส. ไม่มีนโยบาย แต่ใช้แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติทำงาน , 6.ให้เลือกตั้งผู้ว่าราชการจังหวัดโดยตรง แต่หากพบการซื้อเสียงให้ตัดสิทธิ์ลงสมัครรับเลือกตั้งตลอดชีวิต         นายจรัสพงษ์ เสนอต่อว่าส่วนระบบเศรษฐกิจให้ใช้ระบบพอเพียงนิยม  ด้วยวิธี ไม่มีพ่อค้าคนกลาง ผู้ผลิตขายผ่านสหกรณ์ ขณะที่ผู้บริโภคซื้อสินค้าผ่านสหกรณ์  ในกรณีที่ผู้ผลิตดูแลกันเองไม่ได้ให้ไปตายซะ หรือกลับไปทาสนายทุนเหมือนเดิม ขณะที่งบประมาณท้องถิ่นต้องส่งตรงไปยัง อบต. ทั้งนี้มีเหตุผลประกอบเกี่ยวกับระบอบพอเพียงธิปไตยด้วยว่า เมื่อมีอำนาจแล้วต้องโกง จึงต้องยกเลิกอำนาจให้มีเพียงหน้าที่, ความเห็นต่างจนนำไปสู่การตีกัน ถ้ามีฝ่ายรัฐบาลกับฝ่ายค้านในสภา จะมีความแตกแยกที่ลุกลามมานอกสภา ดังนั้นต้องไม่มีฝ่ายรัฐบาลกับฝ่ายค้านในสภา ให้มีเพียงฝ่ายประชาชน จับผิดราชการ ไม่ต้องแบ่งพวก ทหารก็ไม่ต้องปฏิวัติ