โดยผู้ใช้เฟซบุ๊ก Jan Tantanee เล่าว่า
ซันเดย์เดินทางมาถึงจุดนี้แล้ว จุดที่นางจับตุ๊กแกได้
หลายคืนก่อน แม่แจนเจอตุ๊กแกนอนหงายท้องอยู่ คิดว่ามันตายแล้ว เลยจะคีบไปจะฝังดิน พอหงายกลับมาดู ปรากฎว่า "ตุ๊กแกยังหายใจอยู่"
อดไม่ได้ที่จะพาเข้าบ้าน หาที่ปลอดภัยวางไว้
วันรุ่งขึ้น ตุ๊กแกยังไม่ตาย ก็ป้อนน้ำ ป้อนอาหารเม็ดแช่น้ำให้กินโดยใช้ที่คีบขนมซิลิโคนคีบ แทนการจับสัมผัสตัวโดยตรงเพราะกลัวตุ๊กแกทั้งแม่ทั้งลูก
เวลาเดินผ่านไป ความใกล้ชิดความผูกพันคงจะเกิดขึ้น ตุ๊กแกเริ่มมีชื่อ เธอชื่อว่า นุ่มนิ่ม
เราสองคน เริ่มแตะตัวนุ่มนิ่มได้ และแล้ว ในที่สุด เราก็สามารถจับตัวนุ่มนิ่มได้อย่างเต็มมือ
วันนี้ นุ่มนิ่มลอกคราบ นี่คงเป็นเหตุผลที่นุ่มนิ่มดูอ่อนแรง อาจจะต้องใช้พลังในการลอกคราบ
หากลอกคราบเสร็จแล้วนุ่มนิ่มแข็งแรงขึ้น เวลาแห่งการจากลา อาจจะใกล้เข้ามาอีกครั้งวันนี้ เราสองคนได้แต่ดูแลตุ๊กแกตัวนี้ให้เต็มที่ และดีที่สุด ความขยะแขยงได้มลายหายไป กลายเป็นความห่วงใยแทนแล้ว
.