รีวิวเบญจเพส: รักครั้งแรกทำให้เติบโตขึ้น, ชีวิตที่เหลืออยู่จึงงดงามเสมอ

พระอาทิตย์ยังขึ้นทางทิศตะวันออกเหมือนเช่นทุกวัน แต่วันนั้นเราตื่นมาพร้อมกับความว่างเปล่า สิ่งที่เคยทำมาจนเคยชิน วันนี้ไม่ต้องทำอีกแล้ว สองมือจูงจักรยานค่อยๆปั่นออกไปทำงาน ไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึง มีแต่ว่าคิดถึงมากหรือน้อย ถ้าคิดถึงมาก ก็อาจกลั่นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่

ณ ห้วงเวลานั้นเรามีทางเลือกอยู่ 2 ทางในการจัดการกับความคิด 1. หยุดความคิดตัวเองไว้อย่างนั้น กับ 2. ปล่อยความคิดไปให้สุด..

แน่นอนว่า การหยุดความคิดไม่ให้คิดถึง ทรมานกว่าปล่อยให้คิดให้สุด แม้จะดีรู้ว่าความคิดถึงไม่เคยพาใครกลับมา แต่ก็มีความสุขที่ได้คิด เป็นความรู้สึกสุขปนทุกข์ในเวลาเดียวกัน และมีอีกหลายๆความรู้สึก ที่เกิดขึ้นพร้อมๆกัน

แต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่เคยเดินถอยหลังนั่นคือ "เวลา" ในช่วงเวลาที่ดำดิ่งที่สุดในชีวิตไม่มีคำสอน ทฤษฎี หรือองค์ความรู้ใด ที่จะจัดการความคิดได้ดีเท่ากับเวลา

เวลาที่เดินไปข้างหน้าพาให้ความคิดของเราเปลี่ยนไปด้วย สิ่งแวดล้อมใหม่เริ่มเข้าที่ ด้วยมิติของเวลาทำให้รู้สึกได้ว่าเรากับเขาเหมือนอยู่กันคนละโลก เขาอยู่โลกอดีตในความทรงจำ ส่วนเราอยู่ในโลกอนาคตที่ไม่มีเขาอยู่ด้วยอีกแล้ว

มีหลายเรื่องราวที่เราสร้างขึ้นมาเพื่อหลอกตัวเองแล้วทำให้รู้สึกสบายใจ "จริงๆแล้วเราไม่ได้จากกัน เรายังรักกัน แต่เวลาพรากเราให้จากกัน เขายังอยู่ในโลกใบเก่าใบเดิม เราเพียงแค่อยู่ต่างกันคนละมิติเวลา"

ความปรารถนาดีที่เรามีให้ยังมีอยู่อย่างนั้นเหมือนเดิม ไม่ว่าเขาจะรับรู้ หรือไม่ก็ตาม ในวันที่ทำใจยอมรับความจริง และต้องเดินหน้าต่อแล้ว จึงรู้สึกว่า ชีวิตที่เหลืออยู่ งดงามเสมอ ...

สุขสันต์วันเกิด ปีที่ 26

18 พฤษภาคม 2562