"อัยยวัฒน์" เลือดข้นของ "วิชัย"

ด้วยความที่เขาคลุกคลี สนิทสนมกับผู้พ่อมากกว่าพี่คนไหน เพราะหลังเลิกเรียนก็ต้องไปคอยพ่อที่บริษัท ในขณะที่พี่ๆ เรียนอยู่ต่างประเทศทั้งหมด

เมื่อเรียนจบ ช่วงปี 2552 เขาจึงได้ก้าวเข้ามาทำงานในฐานะผู้ช่วยประธานกรรมการกลุ่มบริษัท คิง เพาเวอร์

ดังนั้นถึงนาทีนี้ ภาพของต๊อบจึงไม่เพียงต้องสานต่องานพ่อ ในฐานะประธานเจ้าหน้าที่บริหาร กลุ่มบริษัท คิง เพาเวอร์ เป็นซีอีโอคนใหม่แบบปัจจุบันทันด่วน

แต่อีกทางหนึ่ง เขายังเป็นคนที่อยู่เคียงข้างบิดาในช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตมากที่สุด

อย่างที่รู้กัน ต๊อบเติบโตมาสบช่วงจังหวะที่วิชัยมาถึงจุดที่พักวางภาระทางหนึ่ง แล้วลงเล่น "ของชอบ" ได้อย่างเต็มมือ

แต่จะว่าไป "ฟุตบอล" ไม่ใช่ของชอบของพ่อคนเดียว ดังนั้นจึงไม่แปลกที่เสี่ยวิชัยจะกล้าทุ่มทุนหลายสิบล้านปอนด์เพื่อซื้อสโมสรฟุตบอลเลสเตอร์ซิตีในอังกฤษ

และผ่องถ่ายอำนาจส่วนหนึ่งให้บุตรชายในฐานะ "รองประธานสโมสร"

ภาพเวลานั้น จึงเป็นภาพของสองพ่อลูกที่กอดคอกันฟันฝ่าด่านอันยากลำบาก ทั้งจากคำดูเบาในศักยภาพของทีมตกชั้น หรือคนไทยเองก็มองว่า นี่คือการหาของเล่นให้ลูกชายคนเล็ก

หรือแม้แต่ในสโมสรเอง ฝรั่งมังค่าก็ยังไม่มั่นใจว่าพ่อลูกชาวไทยจะบริหารทีมไปได้ขนาดไหน ยิ่งกับรองประธานหนุ่มวัย 25 ยิ่งน่าเป็นห่วง

แต่ปรากฏว่าผ่านไป 6 ปี ในปี 2559 ทั้งคู่ทำให้เลสเตอร์ซิตี หลุดพ้นจากความเป็น "Underdog" ไปสู่ "แชมป์พรีเมียร์ลีก" กลายเป็น "จิ้งจอกสยาม" ที่คนไทยพลอยภูมิใจไปด้วย

ดังนั้น วันนี้ การที่ต๊อบถูกจับตามองว่าเขาจะรับมือกับการดูแลอาณาจักร "คิง เพาเวอร์" ต่อไปยังไงเมื่อไร้เงากุนซืออย่างผู้พ่อ

โดยเฉพาะดิวตี้ฟรีที่สุวรรณภูมิ และท่าอากาศยานภูมิภาคอีก 3 แห่ง ที่กำลังจะหมดอายุสัญญาลงในสิ้นเดือนกันยายน 2563 ซึ่งรัฐบาลต้องเปิดประมูลใหม่แน่ๆ

แต่ถ้าลองย้อนดูไปถึงวันที่พ่อเริ่มสงครามชีวิต ลงลุยสนามธุรกิจในวัยสามสิบต้นๆ วันนี้ลูกกำลังออกโรงเต็มตัวในวัยไล่เลี่ยกัน

เชื่อว่าเลือดนักสู้ของวิชัย วิ่งพล่านอยู่เต็มตัวลูกต๊อบอยู่แล้ว