หน.ศูนย์ภัยพิบัติชี้ควรรื้อบ้านป่าแหว่ง 45 หลังออกจากพื้นที่

รศ.ชูโชค อายุพงศ์ หัวหน้าศูนย์ความเป็นเลิศด้านการจัดการภัยพิบัติทางธรรมชาติ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ หนึ่งในคณะกรรมการกำหนดแนวทางการดำเนินการในส่วนของสิ่งปลูกสร้าง ในพื้นที่และฟื้นฟูสภาพป่า 

จากกรณีก่อสร้างบ้านพักข้าราชการตุลาการ เปิดเผยว่า หลังจากที่ได้ลงพื้นที่สำรวจข้อเท็จจริงบริเวณบ้านพักข้าราชการตุลาการ เมื่อวันที่ 12 มิถุนายน ที่ผ่านมา เห็นได้ชัดเจนว่าการก่อสร้างอาคารบ้านเดี่ยวจำนวน 45 หลัง ขึ้นไปอยู่ในพื้นที่ลาดชันสูง ที่มีการการเปิดหน้าดินเยอะมาก เมื่อปิดหน้ามากเกินไป จำเป็นต้องถมดินใหม่เข้ามาถมเพิ่ม จึงไม่มีความแน่นพอ โอกาสที่จะเกิดการไหลของดินในช่วงฤดูฝนจึงเป็นไปได้ง่าย เห็นได้ชัดเจนว่าในพื้นที่ที่ได้เข้าไปสำรวจ เมื่อมีฝนตกลงมาเพียงเล็กน้อย เดินจะถูกกัดเซาะอย่างรุนแรง หากเป็นดินเดิมจะไม่ถูกกัดเซาะขนาดนี้ เพราะมีความแน่นของเนื้อดิน ประกอบกับเป็นพื้นที่ลาดชันสูงน้ำที่ตกลงมามีมีความแรง โครงการนี้หากไม่มีการสลายพลังงานความแรงของน้ำ จะเกิดการกัดเซาะย้อนกลับเข้าไปใต้ดิน จะทำให้มีความเสี่ยงในการพังทลายลงมาได้

แต่ทางวิศวกรรมสามารถปรับปรุงแก้ไขได้ เพื่อแต่ต้องใช้งบประมาณที่ค่อนข้างสูง และต้องทำเป็นประจำทุกปี จึงมองว่าการใช้พื้นที่มาก่อสร้างเป็นบ้านพักบนพื้นที่ลาดชันสูง และเป็นการใช้พื้นที่อย่างสิ้นเปลืองเกินความจำเป็นมีความเสี่ยงต่อการวางตัวของอาคาร ในขณะเดียวกันยังไม่ได้เห็นฐานรากของอาคารว่าเป็นลักษณะไหน อย่างไรก็ตามประเด็นเรื่องการปรับปรุงให้ดีขึ้นไม่ใช้ประเด็นหลักที่คุยกัน แต่ที่มีการพูดคุยกันคือในส่วนของอาคารบ้านพักจำนวน 45 หลังมีความลาดชันสูงและรุกเข้าไปในพื้นที่ป่ามาก ดังนั้นจึงต้องการพิจารณากันว่าบ้านพักจำนวน 45 หลังนี้จะมีอยู่หรือไม่ ประเด็นความเสี่ยของพื้นที่มีความลาดชันสูงและถูกล้อมรอบไปด้วยป่าสมบูรณ์ โอกาสความเสี่ยงด้านภัยพิบัติมีสูงทั้งเรื่องไฟป่า ดินถล่ม และการกัดเซาะของน้ำ ถือเป็นพื้นที่ที่มีความเสี่ยงชัดเจน มีผลกระทบรุนแรง

ในความคิดเห็นส่วนตัวการประเมินเบื้องต้นจากวิชาการที่มีอยู่ และจากการพูดคุยกับคณะกรรมการ และ วิศวกรรมสถานแห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์ โยใช้วิชาการเป็นตัวตั้ง พบว่าบ้านพักข้าราชการตุลาการจำนวน 45 หลัง ควรจะต้องรื้อย้ายออกไป เพื่อให้พื้นที่กลับสู่สภาพเดินโดยเร็ว จากการเข้าไปเห็นพื้นที่และผลกระทบที่เกิดขึ้น โดยเฉพาะผลกระทบต่อจิตใจของประชาชนชาวเชียงใหม่ ที่เมือเห็นภาพจากมุมสูงหรือเห็นภาพที่มีการส่งต่อๆ กันมาจะรู้สึกเสียใจและเจ็บใจทันที ในส่วนนี้ภาครัฐควรจะตระหนักว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้เป็นการเล่นกับจิตใจคนเป็นเรื่องใหญ่ที่จบได้ยาก ในขณะที่ภาครัฐออกมารณรงค์ให้มีการอนุรักษ์ธรรมชาติ เคสนี้จะเป็นตัวอย่างที่ไม่มีความศักดิ์สิทธิในคำพูด จึงอยากให้ข้อคิดว่า ภาครัฐจะต้องดีใจที่ประชาชนชาวเชียงใหม่ออกมาปกป้องผืนป่าดอยสุเทพอย่างจริงจังและร่วมกับทุกภาคส่วน ที่ผ่านมาภาครัฐเสียงเงินกับการรณรงค์ให้คนรักป่าเป็นจำนวนมาก แต่กรณีที่เกิดขึ้นในพื้นที่จังหวัดเชียงใหม่ ประชาชนออกมาปกป้องพื้นที่ป่าดอยสุเทพโดยที่ภาครัฐไม่ต้องร้องขอ